*
Zacht als het licht daalt ze de treden af.
Je weet niet wat ze zeggen zal, of niet.
Je weet niet wat ze dragen zal, of niet.
Ze is het licht dat speelt, soms brandt,
soms warmt, soms breekt, maar altijd in
je diepste donker landt. Ze is van de hoogste
komaf. En daalt, zacht als het licht, de
treden af. Je wacht. Je houdt je adem in
en voelt je bonkend hart. Je kent haar
taal. Als zij beneden is, is ze er helemaal.
Gedicht: Catharinus van den Berg
Alba Rosa 